Pracujesz w Norwegii lub dopiero planujesz rozpocząć pracę i zastanawiasz się, czym jest karta podatkowa (skattekort) i dlaczego każdy o niej mówi? To jedno z najważniejszych pojęć związanych z norweskim systemem podatkowym, a jego zrozumienie pomoże Ci uniknąć przykrych niespodzianek podczas rozliczenia rocznego.
W Norwegii podatek dochodowy jest potrącany bezpośrednio z Twojego wynagrodzenia przez pracodawcę – właśnie na podstawie skattekort. Jeśli więc masz poprawnie ustawioną kartę podatkową, nie musisz się martwić o comiesięczne zaliczki – wszystko odbywa się automatycznie.
Skattekort to elektroniczny dokument przygotowywany przez Skatteetaten (norweski urząd skarbowy). Zawiera on prognozę Twoich dochodów, ulg oraz przewidywanych kosztów na dany rok podatkowy. Na tej podstawie system wylicza, ile podatku Twój pracodawca ma potrącać z każdej wypłaty. To rozwiązanie znacznie upraszcza życie pracownikom – nie musisz samodzielnie obliczać podatku, ani wpłacać zaliczek na konto urzędu skarbowego. Wystarczy, że dopilnujesz, by karta była poprawnie ustawiona i przypisana do właściwego pracodawcy.
Dlaczego to takie ważne? Jeśli Twoja karta podatkowa będzie nieaktualna – np. zmienisz pracę, zarobisz więcej niż zakładał urząd albo nie uwzględnisz ulg – może się okazać, że przez cały rok płacisz za mało podatku. Wtedy przy rozliczeniu rocznym dostaniesz do zapłaty tzw. restskatt (dopłatę). Z kolei przy zawyżonych potrąceniach odzyskasz nadpłatę, ale przez cały rok będziesz dostawać mniej „na rękę”. Dlatego kontrolowanie skattekort i jego ewentualne korygowanie to podstawa odpowiedzialnego zarządzania swoimi finansami w Norwegii.
W dalszej części artykułu wyjaśnimy dokładnie, jak działa karta podatkowa w Norwegii, jakie są jej rodzaje (tabellkort, prosentkort, frikort, kildeskatt), czym różnią się kody tabel, co zrobić, gdy masz dwóch pracodawców oraz jakie zmiany obowiązują w 2025 roku. Wszystko prostym językiem, na podstawie informacji z norweskich urzędów. Zapraszamy!
Rodzaje kart podatkowych (skattekort) w Norwegii
Nie istnieje jedna uniwersalna karta podatkowa dla wszystkich. Skattekort może przyjąć różne formy w zależności od Twojej sytuacji życiowej, wysokości dochodów i rodzaju zatrudnienia. Każdy rodzaj karty podatkowej działa trochę inaczej i ma inne przeznaczenie. Zrozumienie różnic między nimi pomoże Ci wybrać najlepszą opcję i uniknąć problemów z podatkiem w Norwegii.
Tabellkort – karta tabelaryczna
To najczęściej używany typ skattekort. Tabellkort opiera się na specjalnych tabelach podatkowych przygotowanych przez Skatteetaten. Pracodawca sprawdza w tabeli Twoje miesięczne wynagrodzenie i na tej podstawie pobiera podatek. W tabeli uwzględnione są prognozowane ulgi i kwota wolna od podatku, dlatego wysokość potrącenia automatycznie dopasowuje się do Twojego poziomu zarobków. Dzięki temu unikasz dużych niedopłat na koniec roku.
Kiedy pasuje tabellkort? Tabellkort najczęściej otrzymasz, jeśli masz jednego głównego pracodawcę i stałe miesięczne wynagrodzenie. Wtedy system działa najdokładniej i Twoje potrącenia są możliwie najbardziej zbliżone do ostatecznego podatku.
Uwaga: tylko jeden pracodawca może korzystać z tabeli. Jeśli masz kilka źródeł dochodu, tylko ten główny powinien stosować tabellkort. A o tym, co muszą zrobić pozostali pracodawcy, przeczytasz w dalszej części artykułu.
Prosentkort – karta procentowa
Prosentkort działa inaczej: zamiast tabeli masz wpisaną jedną stałą stawkę procentową, np. 32%. Oznacza to, że od każdej wypłaty, bez względu na wysokość, pracodawca potrąci ten sam procent podatku. System nie koryguje się sam, więc jeśli w trakcie roku Twoje dochody wzrosną lub spadną, możesz zapłacić za mało albo za dużo.
Kiedy pasuje prosentkort? Gdy masz kilku pracodawców, nieregularne lub sezonowe zarobki (np. praca w budownictwie, na statku czy w rolnictwie), albo gdy Twoje dochody w poszczególnych miesiącach mocno się różnią. Wtedy procentkort daje większą elastyczność, choć wymaga czujności i czasem korekty w trakcie roku.
Przykład: Jeśli przez pół roku pracujesz na pełny etat, a potem tylko dorywczo, procentkort może lepiej odzwierciedlić Twoją sytuację niż tabellkort. Ale jeśli nie zmienisz karty, możesz skończyć z niedopłatą w rozliczeniu rocznym.
Frikort – karta zwolniona z podatku
To rozwiązanie dla osób zarabiających mało w ciągu roku. Jeśli Twoje łączne dochody w 2025 roku nie przekroczą 100 000 NOK, możesz wystąpić o frikort. Wtedy pracodawca nie pobiera podatku do tego limitu. Po jego przekroczeniu musisz jednak od razu zmienić kartę na tabellkort lub prosentkort. Warto wspomnieć, że limit dotyczy całego roku i przy krótszej pracy, kwota wolna proporcjonalnie się zmniejsza.
Dla kogo? Najczęściej korzystają z niego studenci, uczniowie i osoby dorabiające sezonowo. Frikort jest świetnym rozwiązaniem, jeśli naprawdę zarabiasz mało. Ale pamiętaj – jeśli zapomnisz go zmienić i przekroczysz limit, pracodawca musi pobierać aż 50% zaliczki na podatek od nadwyżki.
Przykład: Student pracujący latem na stacji benzynowej zarobi według prognoz 80 000 NOK w ciągu całego roku – może korzystać z frikortu i całą wypłatę dostaje „na rękę”. Ale jeśli jesienią podejmie dodatkową pracę i zarobi kolejne 40 000 NOK, musi natychmiast zmienić kartę. W przeciwnym razie od tej wypłaty zostanie pobrane 50% zaliczki, co ewentualnie odzyska po rozliczeniu rocznym.
Kildeskatt 25% (PAYE) – uproszczony podatek dla obcokrajowców
Dla nowych pracowników z zagranicy Norwegia przygotowała specjalny schemat – kildeskatt, nazywany też PAYE (Pay As You Earn). W tym systemie od każdej wypłaty potrącane jest dokładnie 25% podatku i to wszystko – żadnych ulg, żadnych rozliczeń rocznych. Podatek pobrany w ten sposób jest ostateczny.
Dla kogo? To rozwiązanie wybierają najczęściej osoby, które przyjeżdżają do Norwegii tylko na krótko (np. sezonowi pracownicy). Jest proste i wygodne – nie musisz składać zeznania podatkowego, a urząd wysyła jedynie roczne potwierdzenie (skattekvittering).
UWAGA: PAYE jest dobrowolne i często jest nieopłacalne (zapraszamy do kontaktu, sprawdzimy jak to wygląda u Ciebie: +47 21 38 38 21 pn-pt 9-21). Jeśli planujesz zostać w Norwegii dłużej lub chcesz korzystać z ulg podatkowych (np. odsetki od kredytu, ulgi rodzinne, pendler), lepiej zrezygnować z kildeskatt i wybrać zwykłą kartę podatkową. Po pierwszym pełnym roku pracy i tak przejdziesz na normalny system tabell/prosent.
Numer tabeli na karcie podatkowej – co oznaczają kody tabellkort?
Każda karta podatkowa typu tabellkort posiada przypisany numer tabeli (tabellnummer). To właśnie on decyduje, według jakich zasad pracodawca potrąca zaliczki na podatek z Twojego wynagrodzenia. W 2025 roku wprowadzono nowe oznaczenia tabel, ale ich działanie pozostaje takie samo – odzwierciedlają przewidziane odliczenia lub dodatki dochodowe ujęte w Twojej prognozie podatkowej.
Fradragstabeller (8000–8400)
Ten zakres tabel dotyczy odliczeń podatkowych. Każdy kolejny numer oznacza wyższą kwotę odliczeń przewidzianych w Twoim skattekort:
- 8000 – brak odliczeń (fradrag 0 NOK, podstawowa i najczęstsza karta)
- 8010 – 10 000 NOK odliczeń
- 8020 – 20 000 NOK odliczeń
- 8030 – 30 000 NOK odliczeń
- … aż do 8400 – 400 000 NOK przewidzianych odliczeń
Im wyższy numer w tym zakresie, tym mniejsze miesięczne potrącenia podatku – ponieważ urząd zakłada, że masz większe ulgi obniżające dochód do opodatkowania.
Tilleggstabeller (9010–9400)
Ten zakres tabel dotyczy sytuacji, gdy w Twojej prognozie przewidziane są dodatki do dochodu, np. z tytułu odsetek od oszczędności, wynajmu mieszkania czy innych przychodów kapitałowych. Każdy kolejny numer oznacza wyższą kwotę takich dodatków:
- 9010 – 10 000 NOK dodatków
- 9020 – 20 000 NOK dodatków
- 9030 – 30 000 NOK dodatków
- … aż do 9400 – 400 000 NOK przewidzianych dodatków
Im wyższy numer w tym zakresie, tym większe zaliczki na podatek – ponieważ system zakłada, że Twój dochód jest wyższy dzięki tym dodatkom.
Jak to działa w praktyce?
Na pasku wypłaty (lønnsslipp) zobaczysz np. „Skattetrekk etter tabell 8120” – co oznacza, że w Twojej karcie przewidziano 120 000 NOK odliczeń. Albo „Skattetrekk etter tabell 9150” – co oznacza 150 000 NOK przewidzianych dodatków dochodowych. Pracodawca pobiera zaliczki zgodnie z tabelą, a Ty masz pewność, że uwzględniają one Twoją indywidualną sytuację.
UWAGA: sam numer tabeli jest informacją techniczną, której nie musisz obliczać. Najważniejsze jest, aby Twoje dane w skattekort (dochody, ulgi, dodatki) były poprawnie wpisane – wtedy system przypisze Ci właściwy tabellnummer, a pobierane zaliczki będą jak najbliższe finalnemu podatkowi.
Tabele niestandardowe
Oprócz standardowych tabel (8000–8400 i 9010–9400) w systemie istnieją także tabele niestandardowe. Nie zmieniły one oznaczeń w 2025 roku i nadal obowiązują w szczególnych sytuacjach. Stosuje się je wtedy, gdy zwykłe tablice nie odzwierciedlają dobrze sytuacji podatnika – np. ze względu na status ubezpieczeniowy, ulgi sektorowe czy szczególny charakter pracy.
Tabele niestandardowe to:
- 7150, 7160, 7170 – stosowane często dla pracowników zagranicznych w delegacji. Różnią się m.in. tym, czy płaci się składki społeczne w Norwegii oraz czy zaliczki są pobierane przez 10,5 czy 12 miesięcy.
- 7300, 7350, 7500, 7550, 7700 – obejmują m.in. standardfradrag 10% (ulga dla cudzoziemców) oraz w niektórych przypadkach specjalne zasady podatku od dochodów z sektora wydobycia ropy i gazu. Często stosowane przy pracy offshore lub na kontraktach tymczasowych.
- 6300, 6350, 6500, 6550, 6700 – łączą ulgi standardowe i regionalne, np. finnmarksfradrag (dla osób mieszkających na północy Norwegii), z różnymi zasadami poboru składek społecznych.
- 0100 (sjømannstabell) – dla marynarzy korzystających z ulgi sjømannsfradrag (30%), z obowiązkiem prowadzenia specjalnej tabeli płacowej przez pracodawcę.
Karty nietypowe stosowane są tylko w ściśle określonych przypadkach i zawsze przypisuje je Skatteetaten na podstawie Twojej sytuacji. Jeśli masz standardowe zatrudnienie w Norwegii, najprawdopodobniej otrzymasz jedną z tabel z zakresu 8000–9400, a nie kartę niestandardową.
Dwóch pracodawców a karta podatkowa – jak to rozwiązać?
W Norwegii bardzo ważne jest, aby prawidłowo ustawić kartę podatkową, jeśli masz więcej niż jednego pracodawcę lub dodatkowe źródła dochodu (np. świadczenia z NAV). Błędne zastosowanie kart może skończyć się dużą dopłatą podatku (restskatt) w rozliczeniu rocznym.
Zasada podstawowa
Jeśli masz tabellkort, tylko główny pracodawca (ten, u którego zarabiasz najwięcej) powinien korzystać z tabeli. Wszyscy pozostali muszą stosować procent, który również znajduje się na karcie – czyli pobierać podatek według stałej stawki procentowej wskazanej na karcie. Dzięki temu ulgi podatkowe (np. kwota wolna, odliczenia za dojazdy) zostaną uwzględnione tylko raz – u głównego pracodawcy. Jeżeli każdy z pracodawców używałby tabellkort, to ulgi byłyby naliczane wielokrotnie i w ciągu roku płaciłbyś zbyt mało podatku.
UWAGA! To Ty masz obowiązek poinformować pracodawcę o tym, czy powinien pobierać zaliczki według tabeli, czy według procentu!
Jeśli masz prosentkort, to sprawa jest dużo prostsza, bo wtedy wszyscy pracodawcy pobierają zaliczki według tego samego procentu.
Przykład 1: praca stała + dodatkowa
Załóżmy, że Anna pracuje na etat w firmie budowlanej i dodatkowo wieczorami dorabia w restauracji. Na jej skattekort widnieje zapis: „Tabell 8100, prosent 32%”. Co to oznacza?
- Firma budowlana – jako główny pracodawca – potrąca podatek według tabell 8100.
- Restauracja – jako drugi pracodawca – musi używać procentkort, czyli 32% od każdej wypłaty.
Jeśli restauracja przez pomyłkę zastosuje również tabellkort, Anna zapłaci za mało podatku i przy rozliczeniu rocznym będzie musiała dopłacić.
Przykład 2: sezonówka
Piotr pracuje na pełny etat przez pół roku w magazynie, a latem dorabia przy zbiorach truskawek. Jego główny pracodawca (magazyn) stosuje tabellkort. Rolnik zatrudniający go sezonowo powinien potrącać podatek wg procentkort – nawet jeśli wypłata jest jednorazowa i niewielka. Dzięki temu system nie „rozciąga” ulg na dwa miejsca pracy.
Podsumowanie
Karta podatkowa w Norwegii (skattekort) to fundament całego systemu podatkowego. Dzięki niej Twój pracodawca wie, ile podatku potrącać z każdej wypłaty – i to właśnie od poprawności tej karty zależy, czy unikniesz dopłat przy rozliczeniu rocznym. W 2025 roku wprowadzono nowe numery tabel standardowych (8000–8400 dla odliczeń i 9010–9400 dla dodatków), ale same zasady działania kart pozostały bez zmian.
- Rodzaje kart
Tabellkort (tabela), prosentkort (procent), frikort (zwolnienie) oraz kildeskatt 25% (PAYE dla obcokrajowców). - Nowa numeracja
Standardowe tablice mają nowe kody – od 8000 dla odliczeń i od 9010 dla dodatków. - Dwóch pracodawców
Tylko główny stosuje tabelę, pozostali procent. To kluczowe, aby nie powstała niedopłata. - Kontrola
Zawsze sprawdzaj swoje skattekort na skatteetaten.no i aktualizuj je, gdy zmienia się Twoja sytuacja (praca, ulgi, dochody).
Pamiętaj: skattekort to nie tylko formalność. To narzędzie, które pomaga Ci płacić właściwą kwotę podatku na bieżąco, unikając przykrych niespodzianek w rozliczeniu rocznym. Jeśli masz kilku pracodawców, korzystasz z ulg albo pracujesz w Norwegii tylko sezonowo – tym bardziej warto dopilnować, aby karta była ustawiona poprawnie.
Masz pytania dotyczące karty podatkowej w Norwegii?
A może potrzebujesz pomocy w rozliczeniu podatku?
Skontaktuj się z nami: +47 21 38 38 21. Jesteśmy dostępni od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00 – 21:00 i chętnie pomożemy!
Autor artykułu: Marcin – marcin@efirma.no
